Steeds meer onderzoek laat zien welke krachtige invloed high-speed porno op de hersenen kan hebben. De snelheid, de oneindige verscheidenheid, voortdurend nieuwe beelden. internetporno wordt ook wel de “crack-cocaine” van de seksverslaving genoemd. Daarbij is het relatief anoniem, goedkoop en altijd beschikbaar. Het is dus niet zo raar dat er mensen zijn die er uiteindelijk verslaafd aan raken.
In deze post vind je een selectie uit een artikel in de Los Angeles Times. Het artikel heeft als titel ” Ensnared: Internet Creates New Group of Sexual Addicts” (Vertaling: ”verstrikt: internet creëert een nieuwe groep seksverslaafden”). Het bespreekt het fenomeen van pornoverslaving en laat twee mannen met een seksverslaving en een aantal deskundigen aan het woord.
Phil is een 28-jarige getrouwde man. Hij beschrijft hoe zijn pornoverslaving hem in zijn grip had: “Ik probeerde erachter te komen waarom deze beelden zo krachtig waren, maar dat is me niet gelukt. De obsessie was de baas en wanneer ik die wereld instapte nam het alles over”. Volgens de LA Times is het verhaal van Phil vergelijkbaar met dat van vele anderen. Hetero of homo, getrouwd of alleenstaand, het maakt niet uit. Patrick Carnes, al jaren de expert op het gebied van seksverslaving vertelt dat vele pornoverslaafden niet in het klassieke profiel passen van de seksverslaafde.
Volgens John Bancroft, eveneens een deskundige op het gebied van seksverslaving, is internetporno voor velen geen probleem. Maar anderen voor wie het al moeilijk was om seksueel gedrag te beheersen hebben nooit eerder de mogelijkheid gehad om ‘over de top’ te gaan zoals nu met de mogelijkheden online.
“Internetporno wordt ook wel de “crack-cocaine” van de seksverslaving genoemd.”
LA Times: Seksverslaving is niet erkend als een officiële psychiatrische stoornis maar psychiaters, psychologen en andere professionals komen steeds meer gevallen tegen waarbij men alle kenmerken ziet van een verslaving. Men brengt uren door achter de computer op zoek naar specifieke sites en wordt afhankelijk van deze prikkels, hetgeen het normale (vooral het intieme) leven onmogelijk maakt. Wanneer er geen toegang is tot de beelden is men er obsessief mee bezig in het hoofd en groeit het verlangen naar nog explicietere en extremere beelden.
Seksverslaving officieel nog niet erkend
Volgens Rob Weiss, directeur van een ambulant behandelcentrum voor seksverslaving, is het de mogelijkheid van escalatie bij internetporno wat leidt tot een toename van problemen. Vroeger kon je een video of boekje kopen, met een duidelijk begin, midden en einde. Maar nu zit je achter je computer en het eindigt nooit. Iemand die gevoelig is voor verslavingen kan zichzelf er makkelijker in verliezen.
LA Times: in sommige gevallen gaat men over op ander seksueel gedrag zoals het bezoeken van prostituees. Maar bij velen is dit niet het geval. Het internet biedt een oneindige hoeveelheid variatie. Maar het leidt ook tot een staat van dissociatie. Starend naar het beeldscherm, het klikken van de muis, het wordt een vorm van hypnose, een staat die je niet vol kunt houden in het gewone leven.
Phil vertelt verder hoe hij iedere avond achter de computer zat. In de ochtend ging hij niet naar zijn werk maar naar een seksshop om een film te gaan kijken en te masturberen. Ook op zijn werk en tijdens zijn studie. Hij flirtte met vrouwen en meisjes, zat in chatrooms en masturbeerde 2 of 3 keer. Phil: ‘’je houdt jezelf in een continue staat van opwinding. Van een half uur tot 2 of 3 uren. Het is vernederend, frustrerend en verwarrend. Veel heeft te maken met de behoefte om te vluchten van alles”.
LA Times: degenen die zijn geïnterviewd beschrijven een staat van dissociatie en hoe de expliciete beelden hun dagelijks leven binnen dringen. Vergeleken met de internetporno lijkt de seksuele intimiteit met de partner saai en de partner wordt voor hen dan ook steeds minder belangrijk. Een mogelijke gemeenschappelijk element bij deze verhalen is de angst voor echte intimiteit. Ook is het surfen op het internet voor velen een manier om om te gaan met depressie en angstklachten.
Mensen met seksverslaving hebben vaak een achtergrond van misbruik
Cooper heeft in 2000 een artikel gepubliceerd in de Journal of Sexual Addiction and Compulsivity (volume 7, issue 1-2) waarin hij zijn onderzoeksbevindingen uiteen zet. De score van 6% van de 9265 bezoekers van internetpornosites die hij onderzocht wees op een mogelijk compulsief gebruik en 10% zat in een risicogroep. In zijn boek “Don’t Call It Love” beschrijft Carnes een aantal kenmerken van personen met een seksverslaving. De meesten hebben een achtergrond van emotioneel, fysiek of seksueel misbruik. Vaak hebben ze zelfmoordgedachten en sterke gevoelens van eenzaamheid. In veel gevallen kwamen ze uit een gezin waar alcohol- of drugsmisbruik een rol speelde. Deze kenmerken ziet hij minder terug bij de groep die verslaafd is aan internetporno.
Op het internet kan het kijken van standaard pornografie snel uitlopen op het bezoeken van een donkerdere wereld zoals het kijken naar tieners en zelfs jongere kinderen. Carnes: “Er ontstaat gewenning. De beelden geven niet langer dezelfde high als daarvoor.” Drew, een getrouwde man van 40 met 2 kinderen vertelt dat wanneer hij online ging, hij vluchtte voor de verveling van het dagelijkse leven en van zijn depressie waar hij al zo lang hij zich kan herinneren last van had. Wanneer deze gevoelens hem teveel werden ging hij online op zoek naar tienermeisjes. Drew: “Wanneer je aan het chatten bent of je zit in een forum waar iedereen dit bespreekt alsof het niks bijzonders is, vermindert het je weerstand er tegen. Dus je staat meer open om andere dingen uit te proberen”.
Net als andere gedragsverslavingen (eetstoornissen, gokken) leeft de obsessie voor internetporno niet in een vacuüm. De partner ervaart veel vernedering en pijn. Phil ’s echtgenote was kapot van de fascinatie die haar man had voor online porno. In het begin dacht ze dat hij gewoon aan het experimenteren was. Maar over de jaren heen voelde ze haar zelfwaardering wegsijpelen toen ze zich realiseerde dat ze nooit aan het internet kon tippen. “Ik voelde me altijd een soort pop die zijn fantasieën uitvoerde maar zonder een echte verbinding tussen hem en mij. Volgens Weiss moet er in de behandeling van seksverslaving dan ook aandacht zijn voor de ongezonde partnerrelatie.
LA Times: Verschillende 12 stappen programma’s bieden hulp voor seksverslaving. Professionals werken het meest met cognitieve gedragstherapie en medicatie. Weiss: “We kijken naar onze cliënten zoals we kijken naar een eetstoornis. Herstel van seksverslaving betekent niet dat men geen seks meer heeft. Het gaat over gezonde seksualiteit en binnen deze grenzen blijven”.
“Als ik mijn vrouw verlies dan heb ik niets meer om voor te leven. Mijn streven is alleen maar de dag doorkomen.”
Vier jaar geleden dreigde de vrouw van Phil hem te verlaten als hij zijn gedrag niet onder controle zou krijgen. Ze bracht hem naar een 12-stappen meeting (Sexual Compulsives Anonymous). Hij keek de kamer rond en hoorde verhalen die hem deden huiveren. Dit omdat de personen die deze verhalen vertelden zulke losers leken en omdat hij zichzelf erin herkende. Phil en zijn partner proberen nu hun leven weer op te bouwen en gaan beiden naar 12 stappen meetings (zij naar Codependents of Sex Addicts). Phil heeft thuis zelf geen toegang tot zijn computer en televisie. Ze gaan regelmatig naar meetings en proberen hun intimiteit weer terug te krijgen. Hij is gediagnosticeerd met een bipolaire stoornis en erkent nu zijn worsteling met depressie, net zoals vele anderen met hetzelfde probleem als Phil. Zijn huwelijk is de grootste motivator voor Phil: ‘’Als ik mijn vrouw verlies dan heb ik niets meer om voor te leven. Mijn streven is alleen maar de dag doorkomen. Het is 9 uur in de ochtend en ik heb nog niet aan mijn verslaving toegegeven. Er waren dagen dat ik dit al 3 of 4 keer zou hebben gedaan”.
Oorspronkelijk artikel: Los Angeles Times. 26 december 2005. “Ensnared: Internet Creates New Group of Sexual Addicts”
